นักธรรมชั้นเอก

๑๘๘.	อจฺเจนฺติ กาลา ตรยนฺติ รตฺติโย วโยคุณา อนุปุพฺพํ ชหนฺติ เอตํ ภยํ มรเณ เปกฺขมาโน ปุฺานิ กยิราถ สุขาวหานิ.
	กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละลำดับไป ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น พึงทำบุญอันนำสุขมาให้.
	( นนฺทเทวปุตฺต )	สํ. ส. ๑๕/๘๙.

๑๘๙.	ผลานมิว ปกฺกานํ	ปาโต ปตนโต ภยํ
	เอวํ ชาตาน มจฺจานํ	นิจฺจํ มรณโต ภยํ.
	ภัยของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว ย่อมมีเพราะต้องตายแน่นอน เหมือน ภัยของผลไม้สุก ย่อมมีเพราะต้องหล่นในเวลาเช้าฉะนั้น.
	( พุทฺธ )	ขุ. สุ. ๒๕/๔๔๘. ขุ. มหา. ๒๙/๑๔๕.

๑๙๐.	รูปธาตุปริฺาย	อรูเปสุ อสณฺิตา
	นิโรเธ เย วิมุจฺจนฺติ	เต ชนา มจฺจุหายิโน.
	ชนเหล่าใด กำหนดรู้รูปธาตุ ไม่ตั้งอยู่ในอรูปธาตุ ย่อม หลุดพ้นไปได้ในนิโรธธาตุ, ชนเหล่านั้น ชื่อว่าเป็นผู้ละมัจจุได้.
	( พุทฺธ )	ขุ. อิติ. ๒๕/๒๖๕.