กระทู้ธรรม น.ธ.โท หมวดธรรม

๔๙.	อธมฺมํ ปฏิปนฺนสฺส	โย ธมฺมมนุสาสติ
	ตสฺส เจ วจนํ กยิรา	น โส คจฺเฉยฺย ทุคฺคตึ.
	ผู้ใดสอนธรรมแก่คนปฏิบัติไม่ถูก ถ้าเขาทำตามคำของผู้นั้น จะไม่ไปสู่ทุคติ.
	(พุทฺธ)	ขุ. ชา สฏฺี. ๒๘/๓๙.

๕๐.	อุปารมฺภจิตฺโต ทุมฺเมโธ	สุณาติ ชินสาสนํ
	อารกา โหติ สทฺธมฺมา	นภโส ปวี ยถา.
	ผู้มีปัญญาทราม มีจิตใจกระด้าง ถึงฟังคำสอนของพระชินเจ้า ก็ยังห่างไกลจากพระสัทธรรม เหมือนดินกับฟ้า.
	(ยสทตฺตเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๒๓.

๕๑.	ขตฺติยา พฺราหฺมณา เวสฺสา	สุทฺทา จณฺฑาลปุกฺกุสา
	อิธ ธมฺมํ จริตฺวาน	ภวนฺติ ติทิเว สมา.
	กษัตริย์ พราหมณ์ แพทย์ ศูทร จัณฑาล และคนงานชั้นต่ำ ประพฤติธรรมในโลกนี้แล้ว ย่อมเป็นผู้เสมอกันในสวรรค์ ชั้นไตรทิพย์.
		รอตรวจสอบที่มา

๕๒.	ตณฺหาทุติโย ปุริโส	ทีฆมทฺธาน สํสรํ
	อิตฺถมฺภาวญฺถาภาวํ	สํสารํ นาติวตฺตติ.
	คนมีตัณหาเป็นเพื่อน ท่องเที่ยวอยู่ช้านาน ไม่ล่วงพ้นสงสาร ที่กลับกลอกไปได้.
	(ปจฺเจกพุทฺธ)	ขุ. จู. ๓๐/๓๒๐.

๕๓.	นภญฺจ ทูเร เปวี จ ทูเร ปารํ สมุทฺทสฺส ตทาหุ ทูเร ตโต หเว ทูรตรํ วทนฺติ สตญฺจ ธมฺโม อสตญฺจ ราช.
	เขากล่าวว่า ฟ้ากับดินไกลกัน และฝั่งทะเลก็ไกลกัน แต่ธรรมของสัตบุรุษกับของอสัตบุรุษไกลกันยิ่งกว่านั้น.
	(พฺราหฺมณ)	ขุ. ชา. อสีติ. ๒๘/๑๔๓.

๕๔.	นิกฺกุหา นิลฺลปา ธีรา	อถทฺธา สุสมาหิตา
	เต เว ธมฺเม วิรูหนฺติ	สมฺมาสมฺพุทฺธเทสิเต.
	ผู้ไม่คดโกง ไม่พูดเพ้อ มีปรีชา ไม่หยิ่ง มีใจมั่นคงนั้นแล ย่อมงดงามในธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว.
	(พุทฺธ)	องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๓๔. ขุ. มหา. ๒๙/๑๕๑.

๕๕.	ปฏิโสตคามึ นิปุณํ	คมฺภีรํ ทุทฺทสํ อณุ
	ราครตฺตา น ทกฺขนฺติ	ตโมกฺขนฺเธน อาวุตา.
	ผู้ถูกราคะย้อม ถูกกองมืด (อวิชชา) ห่อหุ้มแล้ว ย่อมไม่เห็น ธรรมสำหรับฝืนใจอันละเอียดลออ ลึกซึ้ง ซึ่งเห็นได้ยาก.
	(พุทฺธ)	ที. มหา. ๑๐/๔๑.

๕๖.	ยทา จ พุทฺธา โลกสฺมํ	อุปฺปชฺชนฺติ ปภงฺกรา
	เต อิมํ ธมฺมํ ปกาเสนฺติ	ทุกฺขูปสมคามินํ.
	เมื่อพระพุทธเจ้า ผู้ทำความสว่างเกิดขึ้นในโลก, พระองค์ย่อม ประกาศธรรมสำหรับดับทุกข์นี้.
	(สารีปุตฺต)	ขุ. ปฏิ. ๓๑/๔๑๘.

๕๗.	ยสฺส สพฺรหมฺจารีสุ	คารโว นุปลพฺภติ
	อารกา โหติ สทฺธมฺมา	นภํ ปวิยา ยถา.
	ผู้ใดไม่มีความเคารพในเพื่อนพรหมจารี, ผู้นั้นย่อมห่างจาก พระสัทธรรม เหมือนฟ้ากับดินฉะนั้น.
	(ภคุเถร)	ขุ. เถร ๒๖/๓๑๑.

๕๘.	เย จ โข สมฺมทกฺขาเต	ธมฺเม ธมฺมานุวตฺติโน
	เต ชนา ปารเมสฺสนฺติ	มจฺจุเธยฺยํ สุทุตฺตรํ.
	ชนเหล่าใดประพฤติธรรม ในธรรมที่พระพุทธเจ้ากล่าวดีแล้ว, ชนเหล่านั้น จักข้ามแดนมฤตยูที่ข้ามได้ยาก.
	(พุทธ)	ขุ. ธ ๒๕/๒๖.

๕๙.	โย อิจฺเฉ ทิพฺพโภคญฺจ	ทิพฺพมายุ ยสํ สุขํ
	ปาปานิ ปริวชฺเชตฺวา	ติวิธํ ธมฺมมาจเร.
	ผู้ใด ปรารถนาโภคทรัพย์ อายุ ยศ สุข อันเป็นทิพย์, ผู้นั้น พึงงดเว้นบาปทั้งหลาย แล้วประพฤติสุจริตธรรม ๓ อย่าง.
	(ราชธีตา)	ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๓๐๖.

๖๐.	โย จ อปฺปมฺปิ สุตฺวาน	ธมฺมํ กาเยน ปสฺสติ
	ส เว ธมฺมธโร โหติ	โย ธมฺมํ นปฺปมชฺชติ.
	ผู้ใดฟังธรรมแม้น้อย ย่อมเห็นธรรมด้วยกาย ผู้ใดไม่ประมาท ธรรม ผู้นั้นแล ชื่อว่าผู้ทรงธรรม.
	(พุทธ)	ขุ. ธ. ๒๕/๔๙.

๖๑.	โยนิโส วิจิเน ธมฺมํ	ปญฺายตฺถํ วิปสฺสติ
	ปชฺโชตสฺเสว นิพฺพานํ	วิโมกฺโข โหติ เจตโส.
	ควรเลือกเฟ้นธรรมโดยแยบคาย, จะเห็นอรรถแจ่มแจ้งได้ด้วย ปัญญา, ความหลุดพ้นแห่งใจย่อมมี เหมือนไฟดับ.
	(พุทฺธ)	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๔.