|
| ๘๗. |
พหุมฺปิ เจ สํหิต ภาสมาโน
น ตกฺกโร โหติ นโร ปมตฺโต
โคโปว คาโว คณยํ ปเรสํ
น ภาควา สามญฺสฺส โหติ.
|
| |
หากกล่าวพุทธพจน์ได้มาก แต่เป็นคนประมาท ไม่ทำตาม
พุทธพจน์นั้น ก็ไม่มีส่วนแห่งสามัญญผล เหมือนคนเลี้ยงโค
คอยนับโคให้ผู้อื่นฉะนั้น. |
| |
(พุทฺธ) |
ขุ. ธ. ๒๕/๑๗. |
| |
|
|
| ๘๘. |
ยญฺหิ กิจฺจํ ตทปวิทฺธํ |
อกิจฺจํ ปน กยีรติ |
| |
อุนฺนฬานํ ปมตฺตานํ |
เตสํ วฑฺฒนฺติ อาสวา. |
| |
คนทอดทิ้งกิจที่ควรทำ ไปทำกิจที่ไม่ควรทำ เมื่อเขาถือตัว
มัวประมาท อาสวะย่อมเจริญ. |
| |
(พุทฺธ) |
ขุ. ธ. ๒๕/๕๔. |
| |
|
|
| ๘๙. |
โย จ ปุพฺเพ ปมชฺชิตฺวา |
ปจฺฉา โส นปฺปมชฺชติ |
| |
โสมํ โลกํ ปภาเสติ |
อพฺภา มุตฺโต ว จนฺทิมา. |
| |
เมื่อก่อนประมาท ภายหลังไม่ประมาท เขาชื่อว่ายังโลกนี้
ให้สว่าง เหมือนพระจันทร์พ้นจากเมฆหมอกฉะนั้น. |
| |
(องฺคุลิมาลเถร) |
ม. ม. ๑๓/๔๘๖. |
| |
|
|
|
|