กระทู้ธรรม น.ธ.โท หมวดความเพียร

๑๗๓.	อปฺปเกนปิ เมธาวี	ปาภเฏน วิจกฺขโณ
	สมุฏาเปติ อตฺตานํ	อณํ อคฺคึว สนฺธมํ.
	ผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาด ย่อมตั้งตนได้ด้วยต้นทุนแม้น้อย เหมือนคนก่อไฟน้อยขึ้นฉะนั้น.
	(พุทฺธ)	ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๒.

๑๗๔.	อโมฆํ ทิวสํ กยิิรา	อปฺเปน พหุเกน วา
	ยํ ยํ วิวหเต รตฺติ	ตทูนนฺตสฺส ชีวิตํ.
	ควรทำวันคืนไม่ให้เปล่าจากประโยชน์น้อยหรือมาก เพราะวันคืน ผ่านบุคคลใดไป ชีวิตของบุคคลนั้น ย่อมพร่องจากประโยชน์นั้น.
	(สิริมณฺฑเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๓๕.

๑๗๕.	อุฏิาตา กมฺมเธยฺเยสุ	อปฺปมตฺโต วิธานวา
	สมํ กปฺเปติ ชีวิตํ	สมฺภตํ อนุรกฺขติ.
	ผู้ขยันในหน้าที่การงาน ไม่ประมาท เข้าใจจัดการ เลี้ยงชีวิต พอสมควร จึงรักษาทรัพย์ที่หามาได้.
	(พุทฺธ)	องฺ. อฏฺก. ๒๓/๒๙๘.

๑๗๖.	จกฺขุมา วิสมานีว	วิชฺชมาเน ปรกฺกเม
	ปณฺฑิโต ชีวโลกสฺมึ	ปาปานิ ปริวชฺชเย.
	เมื่อความบากบั่นมีอยู่ บัณฑิตพึงเว้นบาปในโลกนี้เสีย เหมือนคนมีจักษุเว้นทางอันไม่เรียบร้อยฉะนั้น.
	(พุทฺธ)	ขุ. อุ. ๒๕/๑๔๙.

๑๗๗.	โย จ วสฺสสตํ ชีเว	กุสีโต หีนวีริโย
	เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย	วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ.
	ผู้เกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี ส่วนผู้ ปรารภความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ก็ประเสริฐกว่า.
	(พุทฺธ)	ขุ. ธ. ๒๕/๓๐.

๑๗๘.	โย จ สีตญฺจ อุณฺหญฺจ	ติณา ภิยฺโย น มญฺติ
	กรํ ปุริสกิจฺจานิ	โส, สุขา น วิหายติ.
	ผู้ไม่สำคัญความหนาวและความร้อนให้ยิ่งไปกว่าหญ้า ทำกิจ ของบุรุษ ย่อมไม่เสื่อมจากความสุข.
	(พุทฺธ)	ที. ปาฏิ. ๑๑/๑๙๙.