|
| ๑๗๙. |
เอโกปิ สทฺโธ เมธาวี |
อสฺสทฺธานํ จ าตินํ |
| |
ธมฺมฏฺโ สีลสมฺปนฺโน |
โหติ อตฺถาย พนฺธุนํ. |
| |
ผู้มีศรัทธา มีปัญญา ตั้งในธรรม ถึงพร้อมด้วยศีล แม้คน
เดียว ย่อมเป็นประโยชน์แก่ญาติและพวกพ้องผู้ไม่มีศรัทธา. |
| |
(ปสฺสิกเถร) |
ขุ. เถร. ๒๖/๓๐๖. |
| |
|
|
| ๑๘๐. |
ทสฺสนกาโม สีลวตํ |
สทฺธมฺมํ โสตุมิจฺฉติ |
| |
วิเนยฺย มจฺเฉรมลํ |
ส เว สทฺโธติ วุจฺจติ. |
| |
ผู้ใด ใคร่เห็นผู้ศีล ปรารถนาฟังพระสัทธธรรม กำจัดมลทิน
คือความตระหนี่ได้, ผู้นั้นแล ท่านเรียกว่าผู้มีศรัทธา. |
| |
(พุทฺธ) |
องฺ. ติก. ๒๐/๑๙๑. |
| |
|
|
| ๑๘๑. |
สทฺโธ สีเลน สมฺปนฺโน |
ยโสโภคสมปฺปิโต |
| |
ยํ ยํ ปเทสํ ภชติ |
ตตฺถ ตตฺเถว ปูชิโต. |
| |
ผู้มีศรัทธา ประกอบด้วยศีล เพียบพร้อมด้วยยศและโภคะ
จะไปสู่ถิ่นใด ๆ ก็มีคนบูชาในถิ่นนั้น ๆ. |
| |
(พุทฺธ) |
ขุ. ธ. ๒๕/๕๕. |
| |
|
|
| ๑๘๒. |
เย นํ ททนฺติ สทฺธาย |
วิปฺปสนฺเนน เจตสา |
| |
ตเมว อนฺนํ ภชติ |
อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ. |
| |
คนใดมีใจผ่องใส ให้ข้าวด้วยศรัทธา, คนนั้นย่อมได้ข้าว
ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกหน้าเหมือนกัน. |
| |
(พุทฺธ) |
สํ. ส. ๑๕/๘๒. |
| |
|
|
|
|