กระทู้ธรรม น.ธ.โท หมวดศีล

๑๘๓.	อาทิ สีลํ ปติฏฺา จ	กลฺยาณานญฺจ มาตุกํ
	ปมุขํ สพฺพธมฺมานํ	ตสฺมา สีลํ วิโสธเย.
	ศีลเป็นที่พึ่งเบื้องต้น เป็นมารดาของกัลยาณธรรมทั้งหลาย เป็นประมุขของธรรมทั้งปวง เพราะฉะนั้น ควรชำระศีลให้บริสุทธิ์.
	(สีลวเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๕๘.

๑๘๔.	อวณฺณจ อกิตฺติญฺจ	ทุสฺสีโล ลภเต นโร
	วณฺณํ กิตฺตึ ปสํสญฺจ	สทา ลภติ สีลวา.
	คนผู้ทุศีลย่อมได้รับความติเตียนและความเสียชื่อเสียง ส่วนผู้มี ศีล ย่อมได้รับชื่อเสียงและความยกย่องสรรเสริญทุกเมื่อ.
	(สีลวเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๕๗.

๑๘๕.	อิเธว กิตฺตึ ลภติ	เปจฺจ สคฺเค จ สุมโน
	สพฺพตฺถ สุมโน ธีโร	สีเลสุ สุสมาหิโต.
	ผู้มีปรีชา มั่งคงดีแล้วในศีล ย่อมได้รับชื่อเสียงในโลกนี้ ละไป แล้ว ย่อมดีใจในสวรรค์ ชื่อว่าย่อมดีใจในที่ทั้งปวง.
	(สีลวเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๕๘.

๑๘๖.	อิเธว นินฺทํ ลภติ	เปจฺจาปาเย จ ทุมฺมโน
	สพฺพตฺถ ทุมฺมโน พาโล	สีเลสุ อสมาหิโต.
	คนเขลา ไม่มั่นคงในศีล ถูกติเตียนในโลกนี้ และละไปแล้ว ย่อมเสียใจในอบาย ชื่อว่าย่อมเสียใจในที่ทั้งปวง.
	(สีลวเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๕๘.

๑๘๗.	กาเยน วาจาย จ โยธ สญฺโต มนสา จ กิญฺจิ น กโรติ ปาปํ น อตฺตเหตุ อลิกํ ภณาติ ตถาวิธํ สีลวนฺตํ วทนฺติ.
	ผู้ใดในโลกนี้ สำรวมทางกายวาจาและใจ ไม่ทำบาปอะไร ๆ และไม่พูดพล่อย เพราะเหตุแห่งตน, ท่านเรียกคนอย่างนั้นว่า ผู้มีศีล.
	(สรภงฺคโพธิสตฺต)	ขุ. ชา. จตฺตาฬีส. ๒๗/๕๔๐.

๑๘๘.	ตสฺมา หิ นารี จ นโร สีลวา อฏฺงฺคุเปตํ อุปวสฺสุโปสถํ ปุญฺานิ กตาน สุขุทฺริยานิ อนินฺทิตา สคฺคมุเปนฺติ านํ.
	เพราะฉะนั้น หญิงและชายผู้มีศีล รักษาอุโบสถประกอบด้วย องค์ ๘ ทำบุญอันมีสุขเป็นกำหร จึงไม่ถูกติเตียน ย่อมเข้าถึง สถานสวรรค์.
	(พุทฺธ)	องฺ. ติก. ๒๐/๒๗๖.

๑๘๙.	น เวทา สมฺปรายาย	น ชาติ นปิ พนฺธวา
	สกญฺจ สีลสํสุทธํ	สมฺปรายสุขาวหํ.
	เวทมนตร์ ชาติกำเนิด พวกพ้อง นำสุขมาให้ในสัมปรายภพ ไม่ได้, ส่วนศีลของตนที่บริสุทธิ์ดีแล้ว จึงนำสุขมาใน สัมปรายภพได้.
	โพธิสตฺต)	ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๗๕.

๑๙๐.	พหุสฺสุโตปิ เจ โหติ	สีเลสุ สุสมาหิโต
	อุภเยน นํ ปสํสนฺติ	สีลโต จ สุเตน จ.
	ถ้าเป็นพหุสูต มั่นคงดีในศีล บัณฑิตย่อมสรรเสริญเขาด้วยคุณ ๒ ประการ คือด้วยศีลและด้วยสุตะ.
	(พุทฺธ)	องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๙.

๑๙๑.	โย จ วสฺสสตํ ชีเว	ทุสฺสีโล อสมาหิโต
	เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย	สีลวนฺตสฺส ฌายิโน.
	ผู้ไม่มีศีล ไม่มั่นคง พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี, ส่วนผู้มีศีล เพ่งพินิจ มีชีวิตอยู่วันเดียว ประเสริฐกว่า.
	(พุทฺธ)	ขุ. ธ. ๒๕/๒๙.

๑๙๒.	สีลเมวิธ สิกฺเขถ	อสฺมึ โลเก สุสิกฺขิตํ
	สีลํ หิ สพฺพสมฺปตฺตึ	อุปนาเมติ เสวิตํ.
	พึงศึกษาศีลในโลกนี้ เพราะศีลที่ศึกษาดีแล้วเสพแล้วในโลกนี้ ย่อมน้อมนำมาซึ่งสมบัติทั้งปวง.
	(สีลวเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๕๗.

๑๙๓.	สีลํ รกฺเขยฺย เมธาวี	ปตฺถยาโน ตโย สุเข
	ปสํสํ วิตฺติลาภญฺจ	เปจฺจ สคฺเค ปโมทนํ.
	ผู้มีปัญญาเมื่อปรารถนาสุข ๓ อย่าง คือ ความสรรเสริญ ความได้ทรัพย์ และความละไปบันเทิงในสวรรค์ ก็พึงรักษาศีล.
	(สีลวเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๕๗.

๑๙๔.	สีลวา หิ พหู มิตฺเต	สญฺเมนาธิคจฺฉติ
	ทุสฺสีโล ปน มิตฺเตหิ	ธํสเต ปาปมาจรํ.
	ผู้มีศีลย่อมได้มิตรมากด้วยความสำรวม ส่วนผู้ไม่มีศีล ประพฤติชั่ว ย่อมแตกจากมิตร.
	(สีลวเถร)	ขุ. เถร. ๒๖/๓๕๗.